Dag 13, 10 juni
10 juni 2018 - Quatre Cocos, Mauritius
Na het heerlijke diner van gisteren hadden we vandaag bij het ontbijt niet zo'n trek. We zaten er nog vol van. Toch nog maar een uitsmijtertje gegeten en onze dag kon weer beginnen.
De handdoeken lagen al op de stoelen bij het zwembad. Het enige wat wij moesten doen was er op gaan liggen. Dat was zo'n beetje de enige inspanning van ons, deze dag. Fran had Ron weer opgezet en was van de wereld. En ik had boek van Johan in zijn jonge jaren weggelegd het begin trok mij niet zo erg, dus heb tablet gepakt en ben aan het boek van de zus van de neus begonnen. Voor de kenners "Judas".
Fran heeft nog twee keer haar ogen open gedaan 1 keer voor de lunch en 1 keer voor het vragen van een cola light. Ik was aan de beurt om steeds drankjes te halen.
De rest van de week regelt zij de drankjes....geloof het maar niet.
Na een dagje met weinig wolkjes en veel zon waren we weer aardig gekleurd. Dit laatste "bleek" toen wij de jarige Thomas belde en zei dat we gelukkig witte tanden hadden anders zag hij ons niet.
Voor morgen staat er een duik intro op het programma. We zijn naar de duikschool gelopen,waar we eerder al geweest waren, maar deze was nu gesloten. Helaas geen afspraak dachten wij. Maar de vriendelijke heren die er op het stoepje zaten boden hulp.
Na alles uitgelegd te hebben in mijn beste frans, klom hij gelijk in zijn telefoon. Even later werden we terug gebeld, op zijn telefoon, en het was geregeld. Alleen ze zou nog even bellen voor de bevestiging. En dat zou ze weer doen op de telefoon van de vriendelijke meneer. Ik gaf de telefoon terug en zei: Dank u ze belt zo nog even om het te bevestigen. Waarop hij antwoordde hou de telefoon maar even bij je ik ben zo terug.
Ik keek verbaasd naar Fran en dacht oke wat een vertrouwen in de mensheid.
Na de bevesting kwam de man terug en gaven zijn telefoon terug en bedankte hem vriendelijk. O nog even terug.... zei ik in mijn beste frans ik bedoelde engels.
Nu net weer gegeten en het verslag aan het schrijven. Voor ik ga stoppen nog een paar weetjes.
- dat ik op vakantie ben en elke avond een
lange broek aan heb.
- dat ik sinds 1976 weer teenslippers heb.
- dat de auto's hier links rijden.
- dat de boten wel rechts varen.
- dat we na elke lunch en diner moeten
tekenen voor een rekening met allemaal
nullen.
- dat hier erg veel zwerfhonden zijn.
- dat ik hier de kok Nederlandse les geef.
- dat de zee nooit eens een keer stil is.
- dat de zee geen zee is maar een Oceaan
- dus dat de Oceaan hier nooit een keer stil
is.
Voor vandaag wel weer genoeg info.
Zo nu nog even op zoek op de tv naar de formule 1. Het enige wat we in deze 13 dagen hebben gezien, de muziekzender is.
Met eerst een Engels nummer en dan weer een Frans nummer.
Nou vooruit dan maar nog 1 weetje.
- dat ze hier Engels en Frans spreken en
daar een eigen taal van hebben Creools.
Dit is de een soort Frans met Engelse
woorden.
Tot morgen en dan onze duikervaring.
De handdoeken lagen al op de stoelen bij het zwembad. Het enige wat wij moesten doen was er op gaan liggen. Dat was zo'n beetje de enige inspanning van ons, deze dag. Fran had Ron weer opgezet en was van de wereld. En ik had boek van Johan in zijn jonge jaren weggelegd het begin trok mij niet zo erg, dus heb tablet gepakt en ben aan het boek van de zus van de neus begonnen. Voor de kenners "Judas".
Fran heeft nog twee keer haar ogen open gedaan 1 keer voor de lunch en 1 keer voor het vragen van een cola light. Ik was aan de beurt om steeds drankjes te halen.
De rest van de week regelt zij de drankjes....geloof het maar niet.
Na een dagje met weinig wolkjes en veel zon waren we weer aardig gekleurd. Dit laatste "bleek" toen wij de jarige Thomas belde en zei dat we gelukkig witte tanden hadden anders zag hij ons niet.
Voor morgen staat er een duik intro op het programma. We zijn naar de duikschool gelopen,waar we eerder al geweest waren, maar deze was nu gesloten. Helaas geen afspraak dachten wij. Maar de vriendelijke heren die er op het stoepje zaten boden hulp.
Na alles uitgelegd te hebben in mijn beste frans, klom hij gelijk in zijn telefoon. Even later werden we terug gebeld, op zijn telefoon, en het was geregeld. Alleen ze zou nog even bellen voor de bevestiging. En dat zou ze weer doen op de telefoon van de vriendelijke meneer. Ik gaf de telefoon terug en zei: Dank u ze belt zo nog even om het te bevestigen. Waarop hij antwoordde hou de telefoon maar even bij je ik ben zo terug.
Ik keek verbaasd naar Fran en dacht oke wat een vertrouwen in de mensheid.
Na de bevesting kwam de man terug en gaven zijn telefoon terug en bedankte hem vriendelijk. O nog even terug.... zei ik in mijn beste frans ik bedoelde engels.
Nu net weer gegeten en het verslag aan het schrijven. Voor ik ga stoppen nog een paar weetjes.
- dat ik op vakantie ben en elke avond een
lange broek aan heb.
- dat ik sinds 1976 weer teenslippers heb.
- dat de auto's hier links rijden.
- dat de boten wel rechts varen.
- dat we na elke lunch en diner moeten
tekenen voor een rekening met allemaal
nullen.
- dat hier erg veel zwerfhonden zijn.
- dat ik hier de kok Nederlandse les geef.
- dat de zee nooit eens een keer stil is.
- dat de zee geen zee is maar een Oceaan
- dus dat de Oceaan hier nooit een keer stil
is.
Voor vandaag wel weer genoeg info.
Zo nu nog even op zoek op de tv naar de formule 1. Het enige wat we in deze 13 dagen hebben gezien, de muziekzender is.
Met eerst een Engels nummer en dan weer een Frans nummer.
Nou vooruit dan maar nog 1 weetje.
- dat ze hier Engels en Frans spreken en
daar een eigen taal van hebben Creools.
Dit is de een soort Frans met Engelse
woorden.
Tot morgen en dan onze duikervaring.
