pfffff geen lift.
21 juli 2014
Hallo daar is het verslag weer.
Vandaag eerder dan normaal het verslag. Liggen nu bij te komen bij het zwembad met wat zon en hele donkere wolken. Maar het is in ieder geval goed toeven hier.
Zoals we gisteren al vertelde vandaag naar de tijger tempel geweest. Hier hadden we leuke verhalen over gehoord en gelezen.
Maar 1200 treden klopte niet het waren er 1260. Onderweg hadden ze de trap wat omgeleid om het aller steilste stuk te vermijden.
We begonnen hoopvol met de tocht naar de top. Waar de grote Budha op ons wachtte. We hadden genoeg water bij ons want dat werd ons aangeraden. Het zweet brak ons na 35 treden al uit.
De treden waren allemaal verschillend van hoogte dus het liep niet echt gemakkelijk.
Maar als je rustig aan deed kwam het goed. Andy liep voorop, hij heeft veruit de beste conditie, kwam gillend terug. Met een geschrokken gezicht vertelde hij dat hij aapjes had gezien.
Nou en zeiden wij, maar ze gleden en sprongen om hem heen. Het leken wel Bokito's.
Was grappig om te zien die glijdende apen over de railingen.
Aangekomen bij het plateau van de 491 treden gaf Fran bijna de pijp aan Maarten. Maar ze hield vol en bij 510 zei ze: ik ga terug vind het wel mooi geweest zo. Ze liep in ieder geval meer dan Juul die kwam tot 181.
Wat doen we, effe overleg met de mannen, het besluit was unaniem we gaan door tot het einde.
De treden werden op sommige plekken zeker 35 cm. We moesten Andy zelfs even op tillen.
Maar we hebben het gehaald en volgens mij deden we het net binnen het uur. Onze shirts kon je uitwringen. Boven was er water en stond er een lekker windje. Er stond ook nog een kratje bier van Juul die hij nog moet opdrinken. Het uitzicht aan de ene kant geweldig en aan de andere kant zag je de regen. Wij pakte daar ook 3 druppels van mee.
Wederom een aantal foto's gemaakt, mijn rechter wijsvinger doet gewoon pijn van het knopje indrukken.
De Budha was zeer groot je zag hem van verre al staan.
Maar boven was het nog imposanter. Echt effe genieten geblazen.
We moesten maar weer eens naar beneden gaan. En wat denk je het waren net zoveel treden als naar boven. De afdaling ging in een rap tempo. Vasthouden aan de leuning was wel een must. Wat waren sommige stukken steil als je de diepte inkeek. Nu dacht ik zal nu niet meer zweten alles is op maar het gutste weer als een waterval. Andy zei: Ik heb van mijn leven nog nooit zo gezweet in een voetbalwedstrijd. Nou dat klopt want dan wandelt hij er 55 minuten en rent er 5.
Beneden aangekomen binnen het half uur. Want we wilden Fran niet te lang laten wachten. Bleek dat ze nieuwe vrienden had gemaakt. Het waren de apen waar Andy van geschrokken was. Wat waren die beesten brutaal. Ze pakte (lees jatte) alles uit je handen.
Er hing ook een bordje don't feed the monkey. Maar daar had iedereen maling aan.
Andy kocht voor zich zelf wat doppinda's althans dat zei hij. De apen vlogen op hem af dus hij moest wel voeren.
Ryan en Fran deden genietend mee. Wat een leuk gezicht was dat. Ook nog een vriend leren kennen van Ryan. Hij zei opeens vriend tegen een aap!!!! Ik had hem nog nooit gezien. Ryan vertelde later dat er op het bordje stond: don't feed the Monk.
Op de weg terug nog effe bij een souvenirs winkeltje gestopt,
Fran daar haar verse fruit weer gescoord. En snel weer weg daar op naar een verfrissende douche en een duik in het zwembad.
Voor de rest van de dag geen plannen. Ditzelfde geld voor morgen. Hopen op zon dan kunnen we lekker naar het strand.
Het hotel waar we nu verblijven hebben we verlengd met een nacht, dit kwam logistiek beter uit ivm vervoer naar Phuket a.s. woensdag. We gaan over het water dat is korter dan over land. Alleen daar nog effe een hotelletje scoren.
Oke ga nu stoppen ga effe een bommetje maken
Groetjes van ons.
Bijna vergeten Ryan vertelde mij dat hij sommige treden heeft overgeslagen. Dus Andy heeft er de meeste gelopen. Kan geen treden meer zien. Helaas we slapen op 1ste verdieping en geen lift. Pfffff
Vandaag eerder dan normaal het verslag. Liggen nu bij te komen bij het zwembad met wat zon en hele donkere wolken. Maar het is in ieder geval goed toeven hier.
Zoals we gisteren al vertelde vandaag naar de tijger tempel geweest. Hier hadden we leuke verhalen over gehoord en gelezen.
Maar 1200 treden klopte niet het waren er 1260. Onderweg hadden ze de trap wat omgeleid om het aller steilste stuk te vermijden.
We begonnen hoopvol met de tocht naar de top. Waar de grote Budha op ons wachtte. We hadden genoeg water bij ons want dat werd ons aangeraden. Het zweet brak ons na 35 treden al uit.
De treden waren allemaal verschillend van hoogte dus het liep niet echt gemakkelijk.
Maar als je rustig aan deed kwam het goed. Andy liep voorop, hij heeft veruit de beste conditie, kwam gillend terug. Met een geschrokken gezicht vertelde hij dat hij aapjes had gezien.
Nou en zeiden wij, maar ze gleden en sprongen om hem heen. Het leken wel Bokito's.
Was grappig om te zien die glijdende apen over de railingen.
Aangekomen bij het plateau van de 491 treden gaf Fran bijna de pijp aan Maarten. Maar ze hield vol en bij 510 zei ze: ik ga terug vind het wel mooi geweest zo. Ze liep in ieder geval meer dan Juul die kwam tot 181.
Wat doen we, effe overleg met de mannen, het besluit was unaniem we gaan door tot het einde.
De treden werden op sommige plekken zeker 35 cm. We moesten Andy zelfs even op tillen.
Maar we hebben het gehaald en volgens mij deden we het net binnen het uur. Onze shirts kon je uitwringen. Boven was er water en stond er een lekker windje. Er stond ook nog een kratje bier van Juul die hij nog moet opdrinken. Het uitzicht aan de ene kant geweldig en aan de andere kant zag je de regen. Wij pakte daar ook 3 druppels van mee.
Wederom een aantal foto's gemaakt, mijn rechter wijsvinger doet gewoon pijn van het knopje indrukken.
De Budha was zeer groot je zag hem van verre al staan.
Maar boven was het nog imposanter. Echt effe genieten geblazen.
We moesten maar weer eens naar beneden gaan. En wat denk je het waren net zoveel treden als naar boven. De afdaling ging in een rap tempo. Vasthouden aan de leuning was wel een must. Wat waren sommige stukken steil als je de diepte inkeek. Nu dacht ik zal nu niet meer zweten alles is op maar het gutste weer als een waterval. Andy zei: Ik heb van mijn leven nog nooit zo gezweet in een voetbalwedstrijd. Nou dat klopt want dan wandelt hij er 55 minuten en rent er 5.
Beneden aangekomen binnen het half uur. Want we wilden Fran niet te lang laten wachten. Bleek dat ze nieuwe vrienden had gemaakt. Het waren de apen waar Andy van geschrokken was. Wat waren die beesten brutaal. Ze pakte (lees jatte) alles uit je handen.
Er hing ook een bordje don't feed the monkey. Maar daar had iedereen maling aan.
Andy kocht voor zich zelf wat doppinda's althans dat zei hij. De apen vlogen op hem af dus hij moest wel voeren.
Ryan en Fran deden genietend mee. Wat een leuk gezicht was dat. Ook nog een vriend leren kennen van Ryan. Hij zei opeens vriend tegen een aap!!!! Ik had hem nog nooit gezien. Ryan vertelde later dat er op het bordje stond: don't feed the Monk.
Op de weg terug nog effe bij een souvenirs winkeltje gestopt,
Fran daar haar verse fruit weer gescoord. En snel weer weg daar op naar een verfrissende douche en een duik in het zwembad.
Voor de rest van de dag geen plannen. Ditzelfde geld voor morgen. Hopen op zon dan kunnen we lekker naar het strand.
Het hotel waar we nu verblijven hebben we verlengd met een nacht, dit kwam logistiek beter uit ivm vervoer naar Phuket a.s. woensdag. We gaan over het water dat is korter dan over land. Alleen daar nog effe een hotelletje scoren.
Oke ga nu stoppen ga effe een bommetje maken
Groetjes van ons.
Bijna vergeten Ryan vertelde mij dat hij sommige treden heeft overgeslagen. Dus Andy heeft er de meeste gelopen. Kan geen treden meer zien. Helaas we slapen op 1ste verdieping en geen lift. Pfffff
Ben ook trots op Fran hoor dat doet ze toch maar.
En wie waren nu de echten APEN???